Afwisseling en uitdaging in en rondom de rancho; en het prachtige Curaçao ontdekken

Het is weer tijd voor een kleine update!

Inmiddels is de 7e week in Curaçao in volle gang. Na het lange paasweekend zijn we weer aan de slag.

Afwisselend en uitdagend

Het begint hier steeds uitdagender en afwisselender te worden bij de stage!

Behalve de gewone therapieën, waarbij ik zelf ook steeds meer durf te doen met die cliënten,

heb ik ook meegeholpen/meegedaan bij een workshop die vanuit een paar psychologen van mijn stage was georganiseerd, waarbij we konden ervaren hoe het is om autisme te hebben. (D.m.v. een speciaal gemaakte spectrumbril en een oordopje, waarmee we een wandeling gingen maken) Heel bizar was dat, zeer waardevol om dat ervaren te hebben (voor zover dat kan).

Daarnaast hebben we bij stage deze week nu ook een veteranenprogramma (het is paasvakantie, dus geen cliënten), waarbij ze proefsessies doen om te kijken of we daar op de rancho voor de veteranen wat kunnen betekenen in de vorm van paardentherapie/ bewustwording van zichzelf. De sessie van vandaag vond ik al super interessant. Leuk hoe de paarden ermee omgaan, puur vanuit hun natuurlijke instinct.

De pony die we gebruikten, laat zeer duidelijk zien als je niet goed vanuit jezelf je grenzen aangeeft of twijfelt, hij kruipt dan volledig in jouw eigen ruimte, totdat je vol overtuiging vanuit je zelf, aangeeft dat dat jouw ruimte is waar hij niet in mag komen. Als je ja zegt maar nee doet, al is het op een subtiele manier, dan merkt hij dat meteen. In de roundpen is dat ook heel leerzaam. Ik ben nu bezig om met die pony in de roundpen aan de slag te gaan, ook om zelf het grondwerk te leren, maar ik leer er in mijn houding ook veel van, leuk om mee te werken.

Aankomend weekend is er een farmersmarkt bij Mambo Beach, waarbij ze van de zorgboerderij naast mijn stage, met wat dieren daarheen gaan. Voor promotie van de zorgboerderij, waarbij er diverse activiteitjes zijn. Ik ga daar informatie geven aan gasten, over autisme en de combi met dieren, dat lijkt mij super leuk om te doen! Ik ben benieuwd.

Over een week is er ook een autisme awareness day op stage. Normaal is dat op 2 april, maar voor de kinderen doen we het een week later, waarbij er allerlei activiteiten georganiseerd worden, omdat kinderen er niets aan hebben als er zo'n loop wordt georganiseerd of dat de pontjesbrug die dag blauw is, we zetten de kinderen dus zelf in het zonnetje die middag.

Om de week doen we nog steeds wel een buitenrit. Heel leuk! We zijn een keer naar een baai gegaan en afgelopen donderdag een heuveltraining gedaan met de paarden, om hun spieren te trainen en hen te leren om rustig in stap de heuvel op te gaan ipv in galop.

Therapieën

Bij de therapieën doen we ook zoveel mogelijk afwisselende dingen. Zo hebben we afgelopen week met diverse cliënten paaseieren gezocht, super leuk is dat! Bovendien goed voor hun ontwikkeling, omdat je er vanalles mee kunt bereiken. Ze werden er enthousiast van (blij als ze zelf een ei hadden ontdekt, ookal parkeerden wij het paard pal naast het ei) en we konden ze de kleuren laten zoeken of benoemen (cognitief), de eieren vast laten houden (motoriek) of de aandacht erbij houden. Als ze om zich heen blijven staren, kunnen ze geen eieren vinden. Super leuk om op die manier eens bezig te zijn met eieren zoeken, ipv blindstaren op de eieren zelf. Ik mag nu ook zelf een cliënt onder mijn hoede nemen, dat lijkt mij heel leuk. Welke cliënt weet ik nog niet.

Verder worden de opdrachten ook steeds concreter en is het een leuke uitdaging om daarmee aan de slag te gaan. Er is zoveel mogelijk hier, dat ik soms even door de bomen het bos niet meer zie, ik vind alles zo interessant. Ik moet het soms wat meer kaderen, omdat het anders te veel zal worden.

Voor de opdrachten moet ik wel veel overal achteraan gaan bij de organisatie, voor informatie, maargoed, dat komt wel goed.

Uitstapjes

Stranden, mooie plekjes en uitgaan

We proberen nu ieder weekend nog steeds wel naar mooie plekken te gaan wanneer Susanne en/of Lesley ook vrij is. Zo zijn we de afgelopen weken weer naar verschillende mooie stranden geweest (Blue Bay, Cas Abao en Karakter) en naar Shete Boka National Park, wat een waanzinnig mooi natuurpark is bij het Westpunt, met super ruige omgeving en zee. Ook zijn er leuke uitgaansplekken bij de stranden waar we meestal in het weekend of soms doordeweeks heen gaan. Al begint dat soms wat eentonig te worden, maar is wel gezellig.

Duiken

Ik heb inmiddels ook twee keer gedoken. Een refresh cursus en een bootduik bij een gezonken boot. Ik vind het leuk om weer gedaan te hebben, binnenkort ga ik bij een ander strand eens een duik doen. Stiekem hoop ik een keer schildpadden tegen te komen bij het duiken. O:)

Oogstfeest

Gisteren was er ook het oogstfeest in Otrobanda, een soort carnavalsoptocht. Lesley en ik zijn daar wezen kijken. Het was even zoeken hoe we daar konden komen, omdat het overal afgesloten was, maar uiteindelijk kwamen we precies goed uit, en konden we het vanaf het begin van de stoet zien. Er waren in de optocht allemaal grote groepen verkleedde Antilliaanse mensen met bladeren op hun hoofd en (oogst)mandjes in hun armen. En keiharde muziek waar ze op dansten. Hele gezellige sfeer en het was ook flink druk, het een groot feest in Curaçao.

Ik zal binnenkort wat fotootjes plaatsen, maar dan moet ik even een paar selecteren. Ik heb er op het moment even geen tijd voor.

Mijn harde schijf van mijn laptop had het een paar weken terug voor gezien gehouden, die is ermee gestopt. Er zit nu een nieuwe harde schijf in, maar ik ben wel wat bestanden kwijt, er kon niets meer gered worden. Ik hoop dat het minimaal is. De foto's van Curacao staan gelukkig nog wel op mijn fotocamera, anders waren die ook weg, behalve degenen die ik gepubliceerd had, via whatsapp of facebook. Gelukkig wel in NL een back up gemaakt.

Het is nu wel 6 uur tijdsverschil, dat is nog wel even wennen. Qua ritme heb ik nog steeds niet echt een goed ritme, ik ben nogsteeds niet later dan 8:00 opgestaan, maar word niet meer zo vaak om 4:45 wakker.

Bon tardi! De derde week Curaçao achter de rug!

Goedemiddag!

Nu de derde week stage voorbij is, is het weer tijd om even een update te doen, ondanks dat er niet echt veel veranderd is in de afgelopen twee weken.

Nog steeds bevalt het mij super goed hier! Volledig geacclimatiseerd, ondanks dat ik nog niet later dan 8:00 mijn bed uit gekomen ben, ook op vrije dagen. Al is het wel lekker dat ik dan nog de hele dag heb om dingen te doen.

Met z'n 3-en hebben we nu nogsteeds 2 auto's, waardoor we een haal- en brengservice hebben opgezet :P. Dit gaat tot zover nog prima vanwege verschillende werktijden, ookal moet je dan soms wel vroeg je bed uit om één van de anderen op stage af te zetten om bijv. 6:30. Maar dat moeten we er maar voor over hebben. :P Waarschijnlijk over een maandje hebben we er een derde auto bij, waardoor we allemaal wat vrijer zijn om te doen en laten wat we willen.

Ondertussen ken ik de wegen wel steeds beter, veel routes weet ik nu al uit mijn hoofd, waardoor het veel relaxter rijden is.

Qua temperatuur is het verschillend nu, ondanks dat het sowieso 25-33 graden is, zodra het bewolkt is en er een windje staat, merk je duidelijk verschil, het is dan koel en lekker. Zodra de zon schijnt en de lucht blauw is, wordt het heel erg warm, soms wat té warm. Dan is het dragen van een lange paardrijbroek bij stage niet heel erg fijn, haha. Hoewel ik eraan begin te wennen. En aangezien we de paarden iedere dag na het paardrijden gaan wassen, kunnen we dan ook verkoeling zoeken, we worden dan altijd zelf ook wat nat.

Stage

Bij stage leer ik de cliënten steeds beter kennen, waardoor ik ook meer mijn plekje begin te vinden en kan helpen met het opstellen van handelingsplannen voor bepaalde cliënten. Ik vind het bijzonder om te zien wat voor cliënten er allemaal zijn, zo'n grote variatie. En iedere week is ook weer anders. De cliënten verrassen ons vaak. Zo was een (zwaar) autistisch jongetje die vorige week compleet in zijn eigen wereld (een soort spel wat in zijn hoofd afspeelt) leefde, deze week totaal rustig en 'bij de les', toen we met hem naar de zorgboerderij gingen op het paard. We konden met hem communiceren, iets wat vorige week heel moeizaam ging. Het is nog uitzoeken wat we met hem kunnen bereiken.

Behalve deze 'verrassing' komen dat soort wisselingen in gedrag regelmatig bij andere cliënten voor. Dat maakt het juist interessant om uit te zoeken waar dat dan door komt en wat er in hun hoofd afspeelt en wat er werkt.

Dat vind ik echt super leuk en leerzaam. Samen met de begeleidster bedenk ik dan oefeningen met de paarden die kunnen aansluiten bij de doelen die de cliënt moet bereiken.

Papiaments leer ik ook steeds meer, ik kan veel dingen al verstaan als bijvoorbeeld de begeleidster met de cliënten praat. Omdat ze dan rustig en duidelijk spreken. Wanneer er snel gesproken wordt dan lukt het me niet om er iets uit te halen. Het echt zelf spreken moet ik nog wat meer lef voor hebben, het gewoon doen en niet bang zijn om fouten te maken. Laatst was er een cliënt die helemaal stilviel toen ik antwoordde op zijn vraag of alles goed met mij ging (Kos tur bon), hahah. Hij had niet verwacht dat ik terug kon praten in het Papiaments. Maar ik hoop later ook met deze cliënten gesprekjes te kunnen voeren.

Paardrijden

Bijna iedere dag rijd ik ook één of meerdere paardjes en we zijn ook 2 weken geleden een buitenrit van 2 uur gaan maken met de 2 begeleiders en andere stagiaire, waarbij we naar een soort natuurgebied gingen hier vlakbij. Aankomende donderdag gaan we weer zo'n rit doen, maar dan naar een baai, waar we met de paarden het water in gaan. Daar heb ik nu al super veel zin in.

Weekend

In de weekenden gaan we vaak naar het strand. Zo zijn we al naar Mambo beach en Blue Bay geweest, waarvan die laatste echt super chill is, daar gaan we zeker vaker heen!

Soms gaan we ook met z'n 3-en uit eten of ergens wat drinken, dat is wel gezellig! Maar meestal koken we gewoon thuis. Het is toch prijzig om vaak uit eten te gaan.

Walk for the Roses

Afgelopen zondag heb ik ook de Walk for the Roses gelopen met mensen van mijn stage. Dat was echt super gezellig en leuk. Er liepen zo'n 6000 mensen mee met de wandeling van 7,8 km, voor de strijd tegen kanker. We liepen daarbij over de Julianabrug, die uitzicht heeft over de gekleurde huisjes. Normaal mag je daar alleen met de auto overheen. Foto's maken is dan dus bijna niet mogelijk, want er zit een railing voor. Dit was de enige kans dat je er lopend overheen kon en mooie foto's kon maken. Daar heb ik dus ook van geprofiteerd! Het voelde wel raar, op die brug, het bewoog wat heen en weer. Er liepen natuurlijk ontzettend veel mensen op. Het leek net of je dronken was. We liepen wel 's ochtends, de start was om 7:00. Dit was omdat het anders te warm zou zijn. Gelukkig was het bewolkt, waardoor het prima te doen was qua temperatuur. Precies toen we op de brug waren, was het open getrokken, waardoor het mooi was voor de foto's.

Dit weekend of volgend weekend wil ik gaan duiken. Ik ben benieuwd. Na de vorige keer in Curaçao 3 jaar geleden, heb ik niet meer gedoken. Ik zal er weer even in moeten komen.

Verder heb ik niet zoveel meer te melden. Ik zal later wel weer wat laten horen.

Bon bini na Rancho Harmonia; Eerste week stage voorbij!

Inmiddels is de eerste week in Curaçao voorbij gevlogen! En wat is het fijn om hier in Curaçao te zijn!! Ik ben inmiddels volledig gewend en het is super relaxt hier. In het resort voelt het als thuiskomen. Na stage plonsen we soms het zwembad in, heerlijk, met dat super warme weer, waarbij het zweet me uitbreekt! Zo kom ik net ook weer het zwembad uit gerold. Gelukkig klikt het ook goed met ons drieën, wel zo belangrijk als je 5 maanden met elkaar woont!

Stage

De stage is echt super leuk en leerzaam! Helemaal wat ik had gehoopt! :D Ik loop dus stage bij een ranch waar therapie wordt gegeven met behulp van paarden. Deze week heb ik gemerkt dat de cliënten heel erg divers zijn die daar komen. Wel is de focus op kinderen en volwassenen met autisme. Maar er zijn ook kinderen die moeten leren om zichzelf te kennen, grenzen te stellen, minder of meer vragen te stellen of de woordenschat en/of motoriek te vergroten. Ook zijn de leeftijden uiteenlopend. Meestal zijn er kinderen tot ongeveer 12 jaar (vanaf ±6 jaar) maar op vrijdag komt een halve groep van de dagbesteding (tuingroep) bij het Savaanhuis, bij de paarden, dat zijn volwassenen met een verstandelijke beperking. Deze hebben een geestelijk niveau van een 4 a 5 jarige.

Op stage voel ik mij echt thuis, ik vind het een hele fijne sfeer daar en iedereen staat voor elkaar open. Ik mocht ook meteen vanaf de eerste dag al zelfstandig cliënten begeleiden bij de paarden. Zo was het doel bij een groep autistische kinderen, om cijfers te leren kennen en herkennen. Zo hadden we in de bak pilaren met cijfers staan en gingen we adhv een bord met (dobbelsteen) stippen, proberen de juiste cijfers daarbij te vinden. We gingen dan met het paard naar dat cijfer toe lopen (de kinderen zaten op het paard). Het paard wordt gebruikt als motivator. Soms vragen we, als de kinderen daartoe in staat zijn, of ze het paard willen vragen om daarheen te lopen. Ook wijzelf betrekken het paard erbij. Die kinderen zijn echt super leuk en enthousiast. Ze brengen een glimlach op ons gezicht, ook door de opmerkingen die ze vaak maken. Zo vroeg een meisje heel enthousiast aan een cijfer waar we bij waren aangekomen, 'Hi number one, how are you? I'm fine!'.

[Bij stage wordt er trouwens Nederlands, Engels en/of Papiaments gesproken. Veel cliënten spreken Papiaments, maar ook een deel gewoon Nederlands of Engels. Het is veel schakelen tussen de talen. Bij het Papiaments kan ik een en ander al verstaan wat ze zeggen en soms kan ik zelf ook zinnetjes of woorden gebruiken in het Papiaments. Wel moet ik het me nog eigen maken, ik moet nu nog veel nadenken bij hoe ik iets moet zeggen, waardoor het vaak te lang duurt, dan is 'het moment' alweer voorbij :P Maar dat komt wel, vanaf volgende week krijgen we hier ook weer Papiaments lessen.]

Behalve dat soort oefeningen in de bak, waarbij woordenschat, motoriek en geheugen gestimuleerd kunnen worden (en nog véél meer dingen), wordt er soms ook in de roundpen gewerkt, waarbij het paard los loopt. Hierbij kunnen kinderen hun grenzen leren stellen, zichzelf te laten zien of juist hun gedrag aan te passen (rustiger of wat meer aanwezig). Zo was er een cliënte die het moeilijk vond om grenzen te stellen. Juist bij haar kwam het paard veel naar haar toe, terwijl hij rondjes moest lopen op de hoefslag, juist omdat hij haarfijn door had dat zij haar grenzen niet goed kon stellen. Hij deed dat normaal namelijk niet. Dat soort momenten zijn heel leerzaam voor de cliënt en ik vond het ook zelf heel erg interessant en mooi om te zien. Er waren ook meer van dat soort situaties in andere sessies.

Ik word bij mijn stage overal bij betrokken rondom de therapieën en denk nog heel erg veel te kunnen doen en leren hier, ik ben heel erg blij dat ik hier de stage ga doen.

Buiten het werken met de cliënten rijden we de paarden ook (bijna) iedere dag zelf. Het zijn trouwens bijna allemaal Paso Fino paardjes, die dus kunnen tölten. Dit voelt wel heel raar aan.(maar zit wel heel fijn, zeker als ik met een bareback rijd op ze, dan hobbel je totaal niet meer)

Zorgboerderij

Ook is er een zorgboerderij achter, waar ze super veel dieren hebben. Omdat daar ook een paard staat die soms gereden moet worden en soms gebruikt wordt voor de therapie, komen we daar ook. Daar gaan we nu ook meer doen met de 2 ezels daar. Die willen ze uiteindelijk ook voor de therapie gaan inzetten, maar moeten eerst gesocialiseerd worden, dus veel met ze gedaan worden. De koe vind ik daar ook wel heel erg leuk, hahah.

Qua opdrachten wordt het hard werken, maar gelukkig is alles hier goed uit te voeren.

Weekend

Vandaag heb ik een rustig dagje. Uitslapen lukt nog steeds niet, mijn record is 7:45 volgens mij, haha. Wel lekker om dan de hele dag nog te hebben. Lesley en ik zijn zo vanochtend al vroeg boodschappen gaan doen, ik heb nog wat aan school gewerkt (moest ook nog even gebeuren) en net gezwommen.

Morgen gaan we nog ergens heen, we weten alleen nog niet waar. Maar waarschijnlijk een mooi strand ergens.

Het is hier wel echt vaak super heet (30> graden en zon). We werken bij stage ook heel erg veel buiten. Ik ben dan ook al behoorlijk gekleurd in dat weekje! Soms kregen we wel eens een regenbuitje over ons heen (ook een keer tijdens het paardrijden) maar dan was het ook heel snel weer over en je droogt zo weer op!

Al met al, vermaak ik me hier tot nu toe dus prima! Binnenkort zal ik wel weer van mij laten horen.

De eerste 1,5 dag in Curaçao zit erop!

Zo, we zijn inmiddels een beetje aan het acclimatiseren hier in Curaçao. Gisterenmiddag aangekomen!

Aankomende stage

Ik ga vanaf maandag 3 dagen in de week stage lopen bij een therapie manege voor kinderen met (waarschijnlijk) autisme, ADHD en licht verstandelijke beperking. De kinderen komen veelal uit Curaçao en spreken vooral Papiaments. Gelukkig heb ik Papiaments lessen gehad en krijgen we die hier in Curaçao ook nog, dus na deze 5 maanden kan ik waarschijnlijk een aardig woordje Papiaments! De medewerkers spreken/zijn wel Nederlands, dat scheelt! Verdere informatie moet ik nog maandag krijgen. Ik heb er wel super veel zin in, denk dat het een hele leuke, leerzame stage gaat worden! De andere 2 dagen moeten we besteden aan school, wat volgens mij behoorlijk wat werk gaat zijn!! Dus we hebben vooral de weekenden om dingen te ondernemen.

Vlucht

De vlucht ging prima, al was het soms wat lang (bijna 10 uur), maar eenmaal aangekomen waren we wel blij dat we met 2 benen op de Curaçaose grond stonden! Op zich ging daar verder alles goed, we werden opgehaald door een taxi. De Curaçaose luchthaven, de warmte en omgeving, lieten mij er wel weer wat thuis voelen, na er 3 jaar niet te zijn geweest! Al was het besef er nog niet helemaal dat ik weer ver van huis weg ben en dit keer voor 5 maanden, wat best wel lang is!

Huisvesting

We werden met de taxi naar het resort gebracht waar we een bungalowtje hebben gehuurd voor ons drieën. Het was ongeveer een half uurtje rijden, niet mega ver. Het resort ligt wel buiten het centrum enzo, maar dat is verder geen groot probleem. Lesley was een dag eerder gaan vliegen, dus die was er al! Al toen we aankwamen bij het hek van het resort, zagen we een prachtig terrein! Het is echt een super relaxt resort en we werden ontvangen door een hele vriendelijke Nederlandse eigenaresse! We mogen op het park alle faciliteiten gebruiken, dat is super fijn! Het park zelf is niet zo groot. Je kunt er niet verdwalen, hoewel ik dat de eerste keer wel voor elkaar kreeg :') (tsja.... 1 weg rechtdoor vanaf het parkeerterrein en dan nog steeds een verkeerde kant op lopen, ik krijg dat altijd wel voor elkaar O:) xD ) Zo hebben ze een gezamenlijk zwembad waar we altijd in mogen zwemmen en kunnen zonnen naast het zwembad. Ook wordt het dag en nacht beveiligd, wat een super veilig gevoel geeft.

Ook zit het vol met Nederlandse toeristen, waar we heel erg veel aanspraak van hebben, altijd super gezellig! Ze zijn allemaal super vriendelijk. Geeft dus een prettige sfeer hier.

Vervoer

Om ons te kunnen vervoeren op het eiland, had ik nu alvast 1 autootje gehuurd. Deze werd al 1 uur na aankomst afgeleverd. Een heel fijn autootje, een Suzuki Swift! Meteen daarna maar even wat boodschappen gedaan, de grote supermarkt is gelukkig heel vlakbij, max. 10 minuutjes en 1 weg rechtdoor. :D Ik wist nog te herinneren waar die zat, dus dat scheelt. Dat heb ik met meerdere gebieden hier in Curaçao, die herinner ik nog van de vorige keer, soms wel handig! Al is het soms ook weer even zoeken en oriënteren. Maar met een navigatie-App op de mobiel komen we er wel! Het was weer even wennen dat er links én rechts ingehaald wordt, richting aangeven gebeurt vaak op het laatste moment, als er een fietser op de weg fietst gaan mensen ineens vol op de rem en toeteren wordt er maar al te vaak gedaan. Soms rijden mensen ook 50, soms 100 en weer een ander rijdt 40, niet heel handig. Snelheden op wegen kennen ze niet echt. Op sommige wegen staan wel snelheidsbordjes, maar op veel ook niet. En er wordt ook niet aan die snelheden gehouden.

Voordat we terug waren was het al zo rond half 9, waarna we maar wat simpels aten en nog even gingen kletsen en relaxen voordat we naar bed gingen.

Vroeg wakker, heel fijn dat tijdsverschil!

Doordat het in Curaçao 5 uur vroeger is dan in Nederland, was het even wennen. Ondanks dat we om 22:15 (3:15 Nederlandse tijd) de eerste dag naar bed zijn gegaan, lag ik vanaf 4:45 (9:45 Nederlandse tijd) echt klaarwakker in bed. Niet heel fijn dus! Slapen was geen optie meer voor mij. :P

Rondtouren op het eiland; Punda en Otrobanda

Omdat we allemaal al rond 8 uur naast ons bed stonden, waren we vrij vroeg klaar om op pad te gaan. We gingen eerst naar Punda, om daar even naar het centrum te gaan. Aangekomen bij de parkeerplaats wilden we nog wat in de kofferbak doen (die ik met de sleutel openmaakte), waarna de kofferbak niet meer wilde sluiten en de sleutel er niet uit wilde :'). Tsja daar stonden we dan! De verhuurder maar ff gebeld, die kon er in een halfuurtje zijn. Na heel vaak geprobeerd te hebben, vroegen we maar aan twee Nederlandse toeristen of ze ons even wilden helpen. En jahoor, in 1 keer eruit, haha. Oeps... we voelden ons best klunsig xD Gelukkig hoefde dus de verhuurder niet meer te komen en konden we op pad! :) Het voelde alsof ik laatste nog in Punda gelopen had, maar dat was dus al paar jaar terug. Alles was natuurlijk nog hetzelfde gebleven. Daar nog even een Curaçaose simkaart gescoord en voor de zekerheid muggenspray (je weet maar nooit met die Zika-virussen enzo!), dan kunnen we weer vooruit!

Daarna moesten we even Susanne naar haar stage brengen voor een gesprek. Dat was een heel avontuur. De straatnamen in die buurt stonden niet op de kaart en de navigatie op de mobiel hield er soms mee op. Zo reden we echt vaak verkeerd en kwamen we in van die hele smalle weggetjes in woonwijken terecht, waarbij ik echt dacht van, waar zijn we nou weer beland! :P Goed voor de driving-skills op te krikken, haha. Na ook een paar keer weer op dezelfde weg te zijn uitgekomen, hebben we uiteindelijk met behulp van de navigatie en het laatste stukje vragen aan iemand, het gevonden. Terwijl Susanne daar was gingen Lesley en ik ff op zoek naar iets om te eten, waarna we weer terug moesten rijden om Susanne op te pikken.

We zijn daarna nog even naar mijn stageplek gereden, om te kijken waar dat ook alweer was en toen wilden we naar een autoverhuurder voor het kijken voor een tweede autootje erbij. Dat was alleen niet zo'n succes, we kwamen steeds weer ergens anders uit en hebben de plek niet gevonden. We hadden het daarna maar opgegeven en zijn met een tussenstop bij de supermarkt maar naar het resort gereden, om daar nog even aan/in het zwembad te liggen! Dat is super fijn dat dat zo kan!

Nu maar niet al te laat naar bed (het is nu 21:00 hier), ik ben nu behoorlijk moe, omdat ik al zo vroeg wakker was. Hopelijk kan ik vannacht langer doorslapen. Morgen hebben we even een dagje niets, even allemaal dingen regelen enzo en ontspannen/niet de deur uit. Denk dat we zondag even naar een strand gaan.

Al met al, we vermaken ons prima hier op het eiland! :D Het is ook heel gezellig om met z'n drieën te zijn, heel fijn! Ondanks dat we allemaal verschillende stages (en stage-tijden) hebben kunnen we denk ik best wel veel dingen samen doen.

Ik zal in de eerste stageweek nog wel een berichtje plaatsen hoe de stage is!

5 maanden pedagogiek-stage in Curacao!

Hoi allemaal!

Inmiddels ben ik gisteren, op 11 februari, aangekomen op Curaçao, waar ik de komende 5 maanden stage ga lopen samen met twee medestudenten! Op deze weblog ga ik af en toe een berichtje en foto's plaatsen om jullie te laten zien hoe het allemaal gaat hier! Het is toch, ondanks dat ik 3 jaar geleden ook al op Curaçao stage heb gelopen, best spannend allemaal en weer even wennen. Maar dat komt helemaal goed!

Mocht je het leuk vinden om deze weblog te volgen, dan kun je aan de rechterkant je e-mailadres invullen. Je ontvangt dan een e-mail zodra er een nieuw bericht of foto's geplaatst worden.

Tot later!

Groetjes, Lynn